Obowiązki porwały druha drużynowego: hufiec, rodzina, studia, praca. Czy można pogodzić swoje marzenia o prowadzeniu drużyny do końca życia z trudną rzeczywistością?
Pierwszy film przedstawia porwanie przez obowiązki, coś co spotyka każdego – próba ucieczki i marny koniec świadczący o nieporadności człowieka. Na drugim widać żądanie okupu – sytuację, w której zdajemy sobie sprawę z beznadziejnego położenia. Próbujemy pertraktować. Wreszcie trzeci film czyli ucieczka i próba powrotu do bajecznego świata… Jednak czy tak można?
W pewnym momencie nie można już uciekać. Nie można odłożyć obowiązków na później, trzeba pozostawić wspaniałe wspomnienia bo przecież to tylko wspomnienia… Jednak co to znaczy “pozostawić”? Pozostawić – ale jak?
Pozostawić marzenie należy dokładnie tak jak zrobił to nasz patron – Witold Pilecki. Pozostawić marzenie tylko o rodzinie, swoim majątku, o wolności… W imię czegoś więcej. Harcerz, Żołnierz, Społecznik, Ochotnik do Auschwitz, Powstaniec Warszawski – to właśnie on, pozostawił wszystko co miał dla ojczyzny. Dał się porwać – dosłownie i w przenośni. Myślę że to daleko idące porównanie, bo postawa o której mówię to jedynie wzór do którego dążymy, jednak ja także muszę dać się porwać w imię czegoś więcej: rodzina, praca, hufiec, edukacja – to teraz moje obowiązki z którymi muszę się zmierzyć. Niechętnie i z ogromnym żalem oddaję drużynę, jednak wiem że w dobre ręce.
Bartłomieju – jestem pewny, że doskonale poradzisz sobie z nowym wyzwaniem. Wielokrotnie udowodniłeś, że na Twoim słowie, można polegać jak na Zawiszy. Życzę Tobie takiego następcy jakiego mam ja. Dziękuję Ci za każdy biwak, zbiórkę, rajd i obóz – oby w przyszłości było ich jak najwięcej!
Dziękuję też wszystkim, którzy włożyli swoje serce w rozwój naszego środowiska: rodzicom harcerzom, instruktorom, radnym, władzom gminy i przyjaciołom. Gdyby nie Państwa oraz wszystkich druhów i druhen wsparcie nie udało by się nam to co razem osiągnęliśmy.
„Przy innym ogniu w inną noc, do zobaczenia znów!”
Czuwaj!
phm. Antoni Kozanecki HR
